De kracht van eigenwijs zijn.

Mensen vinden mij vaak eigenwijs, dat mag, want dat ben ik ook. Eigenwijsheid wordt soms onterecht als iets negatiefs gezien. Dat is jammer, want eigenwijze mensen bereiken vaak veel meer dan mensen die met de stroom mee gaan.

Uit ervaring kan ik zeggen dat mijn eigenwijsheid mij geen windeieren heeft gelegd. Al heel jong deed ik dingen die ik, volgens artsen of andere alwetende, niet zou kunnen met mijn (behoorlijk zware) lichamelijke  handicap. Als ik nooit eigenwijs was geweest, zou ik nu ergens kwijlend in een of ander tehuis zitten. In plaats van volop in het leven te staan met een zoon, op mezelf wonend met pgb (persoongebonden budget) en een eigen paard hebbend. Dit alles heb ik bereikt door stront eigenwijs mijn eigen pad te volgen en soms tegen hele heilige huisjes aan te trappen. 

In mijn strijd om mijn doelen te bereiken zijn er regelmatig mensen afgehaakt omdat ik, volgens hen, te eigenwijs was en niet mee wilde gaan in hun methode of hun adviezen niet genoeg opvolgde. Natuurlijk is dat jammer en pijnlijk, maar ook nodig om mijn doel te bereiken op de, voor mij, beste manier. Dat houdt niet in dat ik hun hulp en advies niet waardeer, maar dat het niet past in mijn visie. Er komt altijd wel weer iemand die weer een stukje mee gaat op mijn ingeslagen weg, tot die ook hun ideeën proberen op te leggen, hoe goed bedoeld ook. Het blijft mijn leven, dat alleen ik kan leven, op mijn manier.

Mijn eigenwijsheid valt denk ik ook meer op, omdat ik door mijn lichamelijke handicap overal hulp bij nodig heb en dus ook veel meer advies krijg. Iemand zonder handicap kan 20 keer iets proberen zonder dat iemand het hoeft te weten. Dat ligt bij mij iets anders. Zodra ik iets wil proberen, is er altijd iemand die het weet en zich er dus een mening over kan vormen en zich er mee kan bemoeien. Soms kan dat een heel benauwend gevoel geven, omdat je dan niet de kans krijgt om, niet als ieder ander, vreselijk onderuit te gaan en daar lessen uit te trekken voor jezelf. Dat kan soms heel verhelderend werken, denk ik. Het kan je stimuleren om andere manieren te zoeken en ontdekken wat goed is en minder goed is, voor het bereiken van je doel.

Iemand kan advies geven, maar als dat niet aansluit bij mijn ideeën, of niet goed voelt, dan leg ik dat naast me neer en ga mijn eigen weg. Als een ander dat eigenwijs vindt, prima. Ik noem dat, weten wat je wilt, vertrouwen in jezelf hebben en doorzetten.

Toen mijn zoon een jaar of 7 was zei hij: ”Mam ze noemen je eigenwijs, maar je bent eigenlijk eigen-wijs, omdat je gewoon weet wat je wilt.” Dat vond ik een prachtige uitleg. En daar houd ik me tegenwoordig stevig aan vast. 

Eigen-wijs genoemd worden beschouw ik nu dus als een mooi compliment, voelt veel beter en positiever.